นอกจากทะเลตรงกลางทะเลที่เราต้องดูแลรักษาไว้เหมือนกับเป็นทรัพย์สมบัติของชาติไม่ต่างจากทรัพยากรอื่นแล้ว บริเวณชายฝั่งทะเลก็เป็นปัจจัยสำคัญอย่างมากต่อทะเลเช่นกัน หากอนุรักษ์ระบบนิเวศชายฝั่งทะเลได้ ก็จะทำให้ทะเลดีขึ้นตามไปด้วย การอนุรักษ์นิเวศชายฝั่งทะเลไม่ได้หมายถึงทะเลกับชายหาดอย่างเดียว ยังมีปัจจัยอื่นด้วยมีอะไรบ้าง

ป่าชายหาด

ส่วนใหญ่เราจะได้ยินแต่คำว่า ป่าชายเลน แต่ยังมีพื้นที่อีกแบบหนึ่ง เรียกว่า ป่าชายหาดด้วย ป่าชายหาดหมายถึงผืนป่าที่เป็นรอยต่อระหว่างแผ่นดินกับทะเล จะเรียกว่าเป็นแนวตะเข็บของป่าและทะเลก็ได้ ระบบนิเวศป่าชายหาดทั้งพืชและสัตว์จะมีความสามารถพิเศษเรื่องการทนต่อแรงลมที่ปะทะตลอดเวลากับการเปลี่ยนแปลงของน้ำขึ้นน้ำลง หากไม่อยากให้น้ำทะเล และ น้ำจืดมีสัดส่วนที่ผิดเพี้ยนไปต้องดูแลป่าชายหาดนี้ไม่ให้เสียไป พืชสำคัญได้แก่ สนทะเล เตยทะเล จิกทะเล

ป่าชายเลน

ป่าชายเลน แต่เรารู้จักกันในชื่อว่า ป่าโกงกาง ป่าชนิดนี้มีความสำคัญอย่างมากต่อระบบนิเวศทางทะเลโดยตรง พืชที่เกิดขึ้นแถวนั้นตัวสำคัญเลยก็จะเป็นสาหร่ายตระกูลต่างๆ ที่จะกลายเป็นอาหารให้กับสัตว์ทะเล และช่วยเหลือระบบนิเวศต่อไป นอกจากนั้นป่าชายเลนจะเป็นที่อาศัยทั้งแบบถาวร และชั่วคราวของสัตว์น้ำมากมาย ไม่ว่าจะเป็น ปลากระบอก ปลากะรัง ปลากะพง ปลานวลจันทร์ กุ้งก้ามกราม กุ้งแชบ๊วย กุ้งกุลาดำ ปูเสม ปูดำ และอีกสารพัดหอย อีกด้านหนึ่งป่าโกงกางยังเป็นแหล่งอนุบาลสัตว์น้ำวัยอ่อน ตั้งแต่วางไข่เลยทีเดียว หากป่าชายเลนถูกทำลายจำนวนสัตว์น้ำในท้องทะเลก็จะลดลงไปด้วย ส่งผลกระทบโดยตรงต่อระบบนิเวศทางทะเลเต็มๆ

แนวปะการัง

ในท้องทะเลไม่เพียงแค่สัตว์น้ำเท่านั้น ยังมีปะการัง อีกหนึ่งปัจจัยสำคัญของระบบนิเวศทางทะเล นอกจากความสวยงามที่ทำให้เกิดรายได้จากอุตสาหกรรมท่องเที่ยวแล้ว ปะการังยังเป็นที่หลบซ่อนตัวของปลา สัตว์น้ำ นอกจากนั้นบางสายพันธุ์ยังใช้ปะการังเป็นแหล่งผสมพันธุ์วางไข่อีกด้วย อีกหนึ่งประโยชน์ก็คือ ปะการัง จะทำหน้าที่เสมือนกันชนคลื่นน้ำ คลื่นลม ไม่ให้กระทบฝั่งแรงเกินไป หากปะการังตายไปหมด รับรองเลยว่าระบบนิเวศและชายฝั่งมีปัญหาแน่นอน

ปลาพะยูน

สัตว์น้ำในทะเลก็นับว่าเป็นปัจจัยวัดความสมบูรณ์ของทะเลได้เหมือนกัน หากเป็นทะเลไทย หนึ่งในสัตว์ที่ปัจจัยสำคัญก็คือ ปลาพะยูน หรือ หมูน้ำ วัวทะเล (ชื่อท้องถิ่น) สัตว์นี้เป็นกลุ่มเลี้ยงลูกด้วยนมเหมือนกับ โลมา และ วาฬ ความสำคัญก็คือสัตว์ชนิดนี้จะมีความเชื่อมโยงของตัวมันเองกับสัตว์ตัวอื่นในห่วงโซ่อาหาร ระบบนิเวศในพื้นที่ หากพะยูนหายไป ห่วงโซ่อาหารจะเสียสมดุลส่งผลให้ระบบนิเวศท้องทะเลมีปัญหาได้ รู้อย่างนี้กันแล้วก็ขอความร่วมมือช่วยกันดูแลทรัพยากรทางทะเลกันด้วย